Προ ημερών με επισκέφθηκε ένας επιχειρηματίας, ο οποίος πρόσφατα και ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου και νοσηλεύθηκε επτά ημέρες σε μεγάλο νοσοκομείο.

Το ερώτημα που μου έθεσε ήταν σαφές. Στο νοσοκομείο της Νέας Υόρκης όπου νοσηλεύθηκε υποβλήθηκε σε αγγειοπλαστική (μπαλόνι) με εμφύτευση stent, προκειμένου να ανοίξει πλήρως ο αυλός της αρτηρίας που είχε απότομα φράξει, από όπου και προκλήθηκε το έμφραγμα.

Η απορία του αρρώστου ήταν γιατί στην Αμερική δεν του άνοιξαν και τις άλλες δύο αρτηρίες που επίσης βρέθηκαν με στενώσεις (βουλώματα), της τάξης του 60%-70%, του αυλού της αρτηρίας.

Επιπρόσθετα, οι αμερικανοί γιατροί τού τόνισαν ότι πρέπει επιστρέφοντας στην Ελλάδα να υποβληθεί σε ορισμένα καρδιολογικά tests, από τα αποτελέσματα των οποίων θα κριθεί εάν θα πρέπει να συνεχίσει τη φαρμακευτική θεραπεία ή θα χρειαστεί νέα επέμβαση.

Το περίεργο βέβαια για τον άρρωστο ήταν ότι μόλις ήλθε στην Ελλάδα επισκέφθηκε έναν καρδιολόγο, ο οποίος αμέσως του συνέστησε να υποβληθεί σε νέα στεφανιογραφία και νέα αγγειοπλαστική, για να αντιμετωπίσει τις στενώσεις που υπήρχαν στις άλλες αρτηρίες, χωρίς να υποβληθεί σε οποιαδήποτε άλλη εξέταση.

Η απάντησή μου, με λίγο χιούμορ, ήταν απλή. Εάν ο αμερικανός γιατρός επιχειρούσε να ανοίξει όλες τις αρτηρίες, με πιθανότητα να παρουσιαστεί κάποια επιπλοκή, κινδύνευε να χάσει ακόμη και το δίπλωμά του, δεδομένου ότι θα παρέβαινε τις κατευθυντήριες οδηγίες που οι γιατροί εκεί οφείλουν να τηρούν ως ευαγγέλιο. Η εφαρμογή, δυστυχώς, των κατευθυντήριων οδηγιών δεν είναι υποχρεωτική στη χώρα μας.

Τώρα, επιστημονικά, τι μπορεί να συμβεί όταν κάποιος επιχειρήσει να ανοίξει με αγγειοπλαστική όλες τις αρτηρίες στη φάση του οξέος εμφράγματος; Απλούστατα, εάν αποτύχει η διάνοιξη μιας άλλης αρτηρίας και η αποτυχία αυτή οδηγήσει σε ένα νέο έμφραγμα, τότε η συνολική βλάβη της καρδιάς θα είναι μεγάλη και πολλές φορές μοιραία.

Πέραν αυτού, η αγγειοπλαστική όταν επιχειρείται σε στενώσεις (βουλώματα) που δεν προκαλούν συμπτώματα ή μεγάλη ισχαιμία του μυοκαρδίου, από καμία μελέτη δεν προκύπτει ότι ο ασθενής ωφελείται από οποιαδήποτε προληπτική επέμβαση, μηδέ του bypass εξαιρουμένου.

Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, είπα στον άρρωστο που με επισκέφθηκε ότι κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί ή ανακοινωθεί εργασίες, όπως για παράδειγμα συνέβη και στο τελευταίο Πανευρωπαϊκό Καρδιολογικό Συνέδριο, οι οποίες ισχυρίζονται ότι τα αποτελέσματά τους όσον αφορά τη διάνοιξη όλων των αρτηριών κατά την οξεία φάση του εμφράγματος είναι εξαίρετα.

Παρ’ όλα αυτά όμως, εδώ και 10 χρόνια, τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ευρωπαϊκές κατευθυντήριες οδηγίες αναφέρουν ότι κατά την οξεία φάση του εμφράγματος γίνεται διάνοιξη μόνο της αρτηρίας που προκάλεσε το έμφραγμα.