Το καλοκαίρι του 1522 ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής πραγματοποιεί μεγάλη εκστρατεία κατά της Ρόδου. Οι Ιππότες βοηθούμενοι και από τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό αντιτάσσουν ηρωική αντίσταση, όμως στο τέλος αναγκάζονται να υποκύψουν λόγω της φθοράς των τειχών, της κατάχωσης της τάφρου και της έλλειψης κάθε επικουρίας από τις δυτικές δυνάμεις. Στις 23 Δεκεμβρίου 1521 υπογράφτηκε η συνθήκη παράδοσης.

Σύμφωνα με τους όρους παράδοσης που υπογράφτηκε στις 20 Δεκεμβρίου, τα τούρκικα στρατεύματα έχουν αποτραβηχτεί σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων απο την πόλη.  Μα η πλούσια άν και κατεστραμένη Ρόδος είναι μεγάλος πειρασμός για τις ορδές των Βασιβουζούκων και των άλλων ατάκτων.  Σιγά σιγά, ανεπαίσθητα σχεδόν, πλησιάζουν και πάλι και στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων, ορμούν στην ανυπεράσπιστη πόλη.  Ήταν μια μέρα σαν σήμερα πριν 491 χρόνια.

Ο λαός είναι στις εκκλησίες και προσεύχεται όχι μόνο για τον Χριστό που γεννιέται μα και και για την ίδια του την σωτηρία.  Η πόλη παραδίνεται στην βία για δυο περίπου μέρες.  Ο λαός προπιλακίζεται, ξυλοφοτώνεται και βασανίζεται για να αποκαλύψουν τυχόν κρυμένα χρ.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τιμαλφηματα και τιμαλφή.  Οι βιασμοί είναι στην ημερήσια διάταξη.  Δεν γλιτώνουν ούτε οι άρρωστοι στο νοσοκομείο όπου ενας γερο-ιππότης που προσπαθεί να τους υπερασπιστεί πετιέται στον δρόμο απο το παράθυρο.  Οι εκκλησίες λεηλατούναται, τα ιερά κειμήλια καταστρέφονται, τα Άγια των Αγίων βεβηλώνονται.  Μεγάλη είναι η καταστροφή στον Άγιο Ιωάννη, τον καθεδρικό ναό του Τάγματος.  Ψάχνοντας για θυσαυρούς οι Τούρκοι θα καταστρέψουν ακόμα και τους τάφους των Μεγάλων Μαγίστρων και άλλων επιφανών ιπποτών που υπάρχουν εκεί.

Την ημέρα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου 1522, ο Μουεζίνης διαλαλεί απο το ύψος του Πύργου ντε Ναϊγιάκ την νίκη του μισοφέγγαρου πάνω στον σταυρό.

Την άλλη μέρα, ο Μέγας Μάγιστρος ξεκινά να επισκεφτεί τον Σουλτάνο σε επίσημη δήλωση υποταγής.  Ο Σουλεϊμάν αφήνει τον ηλικιωμένο πολεμιστή να περιμένει πολλές ώρες στο ψιλόβροχο της σοροκάδας.  Όταν όμως γίνεται τελικά η συνάντηση οι δυο ηγέτες συμπεριφέρονται με αλληλοσεβασμό και ανταλλάσσουν δώρα.  Ο Σουλτάνος παρηγορεί τον Μέγα Μάγιστρο.  Το να χάνει ένας πολεμιστής μια μάχη είναι μέσα στο παιχνίδι της μοίρας του, του λέει. 

Ο Σουλεϊμάν είναι θυμωμένος γιατί παρακούστηκε η εντολή του να μην πειραχτεί η πόλη.  Φαίνεται όμως οτι και ο ίδιος δεν αντέχει πια στον πειρασμό και θέλει να επισκεφτεί το νέο του απόχτημα -αυτό που τόσο αίμα κόστισε στον λαό του.  Χωρίς φανφάρες, περνάει την Πύλη του Αγίου Αθανασίου και αμέσως διατάζει το χτίσιμό της.  Κανείς πια δεν θα πατούσε στα βήματα του καταχτητή.
Μετά δίνει οδηγίες για την επισκευή των τειχών και, σαν αφεντικό στο καινούριο του σπίτι, επισκέπτεται το Καστέλλο.  Μιλώντας άπταιστα Ελληνικά συστήνει υπομονή στον Μέγα Μάγιστρο και τον ρωτά αν χρειάζεται παράταση της εκεχειρίας.
Φεύγοντας απο το Καστέλλο κάνει την πιο συμβολική  ίσως πράξη: επισκέπτεται τον καθεδρικό του Αγιου Ιωάννη και προσεύχεται γονατιστός στον Αλλάχ και τον Προφήτη του.  Η εκκλησία είναι τώρα τζαμί, σημάδι της νέας τάξης πραγμάτων.
Την ίδια κιόλας μέρα όλες οι εκκλησίες της πόλης θα ακολουθήσουν την μοίρα του Άγιου Ιωάννη.
Ήταν 29 Δεκέμβρη 1522, μια μέρα σαν σήμερα πριν 491 χρόνια.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ.  Η Πύλη του Αγίου Αθανασίου, κλειστή και με την γέφυρα γκρεμισμένη απο την ημέρα που την πέρασε ο Σουλεϊμάν, άνοιξε και πάλι τον Δεκέμβρη 1922, ύστερα απο 400 ακριβώς χρόνια.

pavlidiscartoons.com/blog